Een inventaris van wat er in Nederland nog rest aan overblijfselen van voorchristelijke godsdienstige locaties. De auteur, een historica met een lange staat van dienst, schreef daar 25 jaar geleden al over. Vakcollega's wezen haar opvattingen toen af. Inmiddels is het wetenschappelijk klimaat in dit opzicht veranderd. Talloze opgravingen hebben restanten blootgelegd die haar gelijk aantonen. Bomen, bronnen en andere landschappelijke situaties, overleveringen, sagen en volksverhalen blijken achteraf ingepast te kunnen worden. Deze studie is geen theologische verklaring, maar wel een opsomming van waar wat gevonden kan worden. De vondsten bestrijken een periode van de IJzertijd tot het begin van de nieuwe tijd, zo'n tweeduizend jaar. De auteur wijst erop dat het beeld van het heidendom altijd bepaald is geweest vanuit het christendom, dat wil zeggen negatief. Desondanks bleven mensen eeuwenlang hun oude opvattingen trouw. Het boek illustreert dit uitvoerig en ook met vele en fraaie foto's. Met notenapparaat en uitvoerige literatuurlijst; een register ontbreekt helaas.