Deze roman van Ronald Giphart (1965) is een familiegeschiedenis, gereconstrueerd door de twintigjarige zoon van de wereldberoemde fotograaf McDonald Hope. Talloze foto's, niet in de laatste plaats van een grote overzichtstentoonstelling, staan hem ter beschikking, maar ook andere bronnen heeft hij. Het verhaal speelt zich grotendeels af in Zweden. De fotograaf is opgegroeid in Amsterdam; in Zweden gaat hij in de leer en hij blijkt 'La vista' te hebben, de blik: 'Het geheimzinnige vermogen dingen vast te leggen die gewone kijkers missen'. Vader en zoon, beeld en woord staan naast elkaar. De fotograaf verzamelt verschillende vrouwen om zich heen, die in toenemende mate en ook tegelijkertijd onderdak vinden in De Melkerij, een AndyWarhol-Factory-achtige behuizing. Zij vormen de roemruchte harem - en het moet worden gezegd: de dames zijn persoonlijkheden - van Hope. Het is een vlotte, maar niet op alle plaatsen even dwingende roman die Giphart heeft geschreven; een familie, het kunstenaarsmilieu, de vrienden worden kundig geportretteerd. De inkijkjes in de wereld van de fotografie zijn mooi.