Hanna woont eind negentiende eeuw met haar oma in de gorzen, de rietlanden, op een van de Zuid-Hollandse eilanden. Net als haar oma weet ze veel van kruiden en ze heeft de gave door handoplegging pijn te verlichten. Als haar oma sterft, wordt ze keukenmeisje in een groot huis, waar ze misbruikt wordt door de zoon des huizes. Ze gaat met haar dochtertje weer in de gorzen wonen. Afwisselend komen mensen naar haar toe voor hulp of wordt ze uitgemaakt voor heks. Hanna raakt bevriend met de dochter van het huis waar ze vroeger werkte. Deze Ella wordt ernstig mishandeld door haar man en uiteindelijk pleegt ze zelfmoord, waarna Hanna de zorg voor de baby op zich neemt. Het is een boeiend verhaal over het harde leven rond 1860. Er is een groot standsverschil en de medische kennis is zeer gebrekkig. De boerenarbeiders hebben een bijzonder zwaar leven. De schrijfster heeft zich heel goed voorbereid en heeft er een verantwoorde en prettig leesbare historische streekroman van gemaakt.