Toen Rascha Peper op 16 maart 2013 overleed, liet zij een voltooide roman na en een synopsis voor een vervolg op dat boek. Die nagelaten roman ligt nu voor en is een zeer herkenbare Peper. Eind jaren vijftig zoekt ornitholoog Henk Bronkhorst in Nieuw-Guinea fanatiek naar sporen van het Bruijns boshoen om te bewijzen dat dit dier nog niet is uitgestorven. In 2012 komt zijn kleindochter Wendela van haar oma meer te weten over een familiegeheim waar ook Henks toenmalige assistent Rijk een rol in speelt. De door passie verblinde verzamelaar die ten onder gaat aan zijn streven is een bekende figuur in Pepers werk. En evenals in eerdere boeken schrijft ze goed gedocumenteerd over een bijzonder terrein: dat van de ornithologie. Een aantrekkelijk verhaal voor een breed publiek dat mede dankzij wat licht-venijnige spot over de huidige tijd en ijdele wetenschappers pittiger overkomt dan de twee voorgaande romans 'Vingers van marsepein' en 'Vossenblond'. Aan enkele losse eindjes is merkbaar dat de schrijfster meer gewild had met dit verhaal. Het is zeer spijtig dat haar die tijd niet gegeven was. Kleine druk.