William Shakespeare (1564-1616) schreef 'Hamlet' in ritmische, niet-rijmende versregels. Wie die stijl bij het vertalen wil overnemen, zal soms minder gangbaar Nederlands moeten gebruiken, in woordkeus of zinsbouw. 'Shakespeare in gewoon Nederlands', zoals de ondertitel van deze vertaling luidt, betekent vooral een vertaling in gewoon lopend proza. Groot pluspunt van deze in eigen beheer uitgegeven vertaling is, dat de originele tekst verder zeer nauwgezet wordt gevolgd en accuraat wordt vertaald. Uiteraard legde ook Shakespeare zich met zijn 'blank verse' beperkingen op, die bij hem vaak resulteren in geniale en/of geestige vondsten. Die 'scherpte' en 'vitaliteit' is in deze vertaling doorgaans een stuk doffer. Het boeiendste deel is dan ook te vinden op de laatste 30 blz., waar de vertaler (tweetalig autodidact) een keuze maakt uit de mooiste passages en die zowel in het Engels als in zijn vertaling aanbiedt. Voor wie het Engels redelijk beheerst, is daar 'het beste van beide' te vinden. Het (uitgebreid en informatief toegelichte) verhaal van de tragische wraak na een koningsmoord blijft uiteraard boeien.