Als Eva alles kwijtraakt, belandt ze op straat. Maar dan bieden haar oom en tante, Ethan en Lydia, haar een dak boven haar hoofd. Ethan en Lydia zijn na jaren zendingswerk in Congo terug in Nederland; daar is Lydia blij mee, maar ze worstelt er ook mee, omdat Ethan liever was gebleven. En dan komt de zorg voor Eva er nog bij ook. Maar gelukkig pakt het allemaal goed uit. Wat veel lezers betreft, kan deze auteur niet snel genoeg schrijven; ze verorberen haar boeken gewoonweg. Dat alleen al maakt duidelijk hoe geliefd ze is, maar ook reacties waarin ze de 'Nederlandse Francine Rivers' wordt genoemd doen dat. Waarschijnlijk geldt dat enthousiasme ook voor deze pennenvrucht. Want het verhaal neemt je voor zich in doordat het levendig is verteld en herkenbaar is op veel punten. Ondanks dat het een ernstige kant heeft, is het niet deprimerend, maar vol hoop, wat onder andere komt door de gelovige boodschap. En dat is ook precies de bedoeling van de auteur, want ze schrijft in de hoop dat haar verhalen 'lezers heel dicht bij God brengen'.