In deze bundel met elf (zeer) korte verhalen gaat het vaak over ‘gewone’ mensen die gewone dingen meemaken. Aan het einde volgt vaak een anticlimax, zoals in ‘Poltroon Husband’ waarin sprake lijkt te zijn van een inbreker en waar dan blijkt dat er niemand is. Sterker is het openingsverhaal ‘Pardon Edward Snowden’, waarin een dichter merkt dat de jongere generatie meer talent bezit dan hij. Het thema van (mannelijke) onzekerheid komt ook in enkele andere verhalen voor. ‘Goose’, een verhaal waarin een man de enige van zijn studiegenoten blijkt te zijn die naar een huwelijk gaat, is ijzersterk. Blijkens de achterflap worden ze gedwongen hun eigen ik te ontdekken, maar die belofte wordt niet helemaal waargemaakt. Veel stukken zijn daarvoor wat te anekdotisch en lijken meer op wat onaffe karakterstudies dan op volwaardige verhalen. De Iers/Amerikaanse auteur is vooral bekend van het bekroonde ‘Netherland’ (2008). Dit is zijn eerste verhalenbundel.