Na zijn debuut 'Ik ook van jou' zegt Giph in Ronald Gipharts tweede boek tegen zijn idool Jeroen Brouwers dat schrijven leuk is. 'Als ik een stuk af heb, herlees ik het meestal volkomen tevreden.' Dat plezier in schrijven straalt er inderdaad vanaf. In de vorm van brieven aan een niet nader genoemd persoon doet Giph verslag van zijn studentikoze amoureuze leven. Soms te zelfgenoegzaam, een andere keer saai door de pagina's lange beschrijvingen van zogenaamde erotische scènes en heel vaak vraag je je af hoe Giph weet dat er zoveel literaire kongsies bestaan en hoe al die schrijvers en critici eruit zien. Maar leesbaar blijft hij. En zijn gestoei met schrijversgeneraties is ontwapenend. Als rode draad door het boek loopt de bewondering voor Jeroen Brouwers die langzaam in een weerzin omslaat. Giphart (1965) is hier een volwassen (schrijver) geworden en neemt afscheid van zijn literaire vader. Kleine druk.