'Verval van cultuur betekent ook verval van geloof' meent Toon in dit boek. 'Bidden is een verhouding tussen het individu en God, één ziel samen met God, niets ertussen. Ieder mens heeft het recht zijn individuele verbinding met God te zoeken, maar het moet wel geoefend worden. Bidden in wat voor vorm dan ook zou een levenshouding moeten worden, een gewoonte, hoewel een gewoonte tegelijkertijd alles kan verlammen. Toch wordt door het gebed God gewoon(te).' Praten en denken over God en geloofsbeleving deed Toon heel lang. 'Het hoort bij het leven, net als ademen.' De arts Mosmuller laat de gedachten van Toon hierover ruimschoots aan bod komen en beschouwt daarover, zonder dat in interviewvorm gegoten te hebben. De ontmoetingen en telefoongesprekken groeien langzamerhand in diepgang. Gepraat wordt onder meer over bezieling, fantasie, oergodsbesef, verdriet bij het sterven van een geliefd persoon, de betekenis van gezondheid zonder ziekte, de hulpeloosheid van de mens en de tegenstelling tussen wetenschap en mysterie. Vrijwel ongewijzigde herdruk.