Deze deels autobiografische roman won in 2009 de prestigieuze Stregaprijs. Federì, de vader van de verteller, is een groot kunstenaar, althans dat denkt hij zelf. Maar hij kan niet leven van zijn kunst. Daarom heeft hij een baan genomen bij de spoorwegen. Hij reageert zijn frustratie af op vrouw en kinderen. Zij moeten zijn woedeaanvallen, zijn rancune, zijn geweld, zijn vulgariteit ondergaan. Vooral zijn mooie en lieve echtgenote Rosinè is het slachtoffer. Hij is de echte oorzaak van haar vroegtijdig overlijden. Egocentrisme en de onmogelijkheid om de werkelijkheid te aanvaarden zoals die is kenmerken het karakter van Federì. De verteller wil zich losmaken van zijn vader, maar kijkt ook op naar hem. De roman speelt zich af in de tijd van het fascisme en de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog. De titel verwijst naar de straat (Straat der zuchten) in de Vomero in Napels waar het appartement ligt waar de familie woont. Onderzoek heeft uitgewezen dat achter het pseudoniem Elena Ferrante, 'De geniale vriendin': romans en televisieserie, de schrijver Domenico Starnone (1943) schuilgaat.