Moeders vertellen dochters familieverhalen.
Het verhaal van schippersvrouw Elisabeth Zeeders begint in 1899 als een woeste Noordzee haar man en zoon meesleurt en zij later aanspoelen in de haven van Harlingen. Elisabeth blijft op Terschelling achter met vijf kinderen. De Waddeneilanden zijn dan één van de armste gebieden van Nederland. Zes jaar later probeert Elisabeth een nieuw bestaan op te bouwen in IJmuiden dat zich ontwikkelt tot een vissersplaats van betekenis.
Tachtig jaar later vertelt kleindochter Engelien de familiegeschiedenis aan dochter Geertje. "Mijn huis herbergt foto’s van lang vervlogen tijden en verhalen over mijn voorouders. In een koffer vind ik mijn dochters eerste schoentjes, zorgvuldig in plastic verpakt. Wat gebeurt hiermee als ik er niet meer ben?"
'Geluk zit in een fotodoos' is een verhaal van alle tijden: over rampspoed, lotsverbondenheid, wilskracht en de zorgzaamheid voor elkaar. Het is bovenal een verhaal over het belang van familiebanden.