In deze gedichtenbundel vertelt dichter Asmaa Azaizeh (1985) over de oorlog. Het gaat om vertaalde Arabische gedichten waarin oorlogservaringen een rol spelen in het leven van de dichter. Haar poëzie is volstrekt een andere dan lezers in het Westen gewend zijn. De lange verzen doen bijna denken aan proza en ze geven afschuwelijke oorlogssituaties weer. Het lijkt alsof je, vanuit een veilige wereld, uit een venster kijkt naar een omgeving waarin lijden, angst, haat, verminking, mishandeling en sterven tot het 'gewone dagritme' behoren. De gedichten zijn dan ook keihard en rauw en als de ingegeven verbeelding klopt, kun je niet anders dan meeleven en meekijken in de verschrikkingen van een oorlog, bv. uit 'The dance of the Soma': 'Terwijl ik een wandeling maakte over het puin werd mij verteld dat de oorlog / niemand heeft gedood / tot de doden uit eigen wil stierven / offers voor de angst'. De gedichten kunnen afschrikken, qua inhoud, maar zijn wel toegankelijk. Binnen het kader van oorlog en verschrikking blijft een kern van liefde en een hevig verlangen aanwezig naar rust, vrede en een normaal leven voor ieder mens. Voor gevorderde poëzielezers.