Derde herziene druk van de mooie nieuwe vertaling die in 1992 verscheen in het kader van de uitgave van het complete proza van de Russisch-Amerikaanse auteur (1899-1977). Het gaat om diens autobiografie, met de beroemd geworden beginzin: 'De wieg schommelt boven een afgrond en het gezond verstand zegt ons dat ons bestaan niet meer is dan een vluchtig kiertje licht tussen twee eeuwigheden van duisternis'. Het boek beschrijft de eerste 41 jaar van de schrijver. Het is niet zozeer een doorlopend chronologisch relaas als wel een verzameling eerder afzonderlijk gepubliceerde vignetten, geplaatst in chronologische orde. Zo zijn er portretten van de moeder, van een gouvernante en van een oom, schetsen van het studentenleven in Oxford en van het emigrantenleven in Berlijn, en vele liefdesverklaringen, bijvoorbeeld aan de vlinder (Nabokov was ook een gerespecteerd lepidopteroloog). Het boek wordt door lezers die verder niets van Nabokov kennen vaak zijn beste werk genoemd. Dat is het niet, maar het is wel een van zijn aantrekkelijkste en meest toegankelijke prozawerken en misschien wel de mooiste autobiografie uit de wereldliteratuur. Met foto's, voorwoord, kaart van het grondbezit van de Nabokovs in Sint-Petersburg en een uitgebreide index.