Het veertig gedichten tellende debuut van de hoogbejaarde Japanse dichteres (1911-2013), dat een bestseller werd. In een beknopte autobiografische inleiding schetst ze de hoogte- en dieptepunten van haar leven en verklaart ze de late roeping tot het vak. Enkele foto’s van dierbaren en zichzelf helpen de lezer in de juiste sfeer te brengen. En passant geeft ze een indruk van haar levensvisie, die ook volop tot uiting komt in haar werk. Dankbaarheid voor de mooie momenten van het leven, bezorgdheid om familieleden, melancholie, maar vooral haar onvervalst optimisme vormen de belangrijkste thema’s. Shibata gaat uiterst bescheiden te werk, zonder gebruik te maken van metrum, hermetische metaforen of technische kunstgrepen. Haar poëzie is ongekunsteld, naïef en bovenal levensecht: humor en zelfrelativering zijn bijna steeds aanwezig. Meer dan een handvol korte, eenvoudige gedichten heeft de Japanse dichteres niet nodig om elk hart te laten smelten en iedereen een broodnodige dosis optimisme en levensvreugde mee te geven. Eerlijke en warme gedichtjes die met hun universele thema’s iedereen kunnen ontroeren en liefde voor het leven uitstralen. Bijzonder toegankelijk. Inmiddels gevolgd door 'Honderd jaar'*.

*2011-46-0125 (2012/18).