Dit prentenboek gaat over denken en gedachten en wat dat eigenlijk is. Er komen geen kant-en-klare antwoorden, het boek roept eerder vragen op en prikkelt tot nadenken over denken. Dat gebeurt is speelse taal die wederom niet heel precies, maar eerder evocatief is. Zoals: 'Soms weet je niet wat je denkt. Soms denk je dat je iets weet. Weten en denken zijn familie, maar geen vrienden.' De krasserige tekeningen, in kleurpotlood en houtskool, bieden dezelfde openheid en onbestemdheid als de tekst. Soms verbeelden ze die tekst, soms vertellen ze een eigen verhaal of geven ze vooral een sfeer weer. Een fraai filosofisch prentenboek voor kinderen vanaf 7 jaar.