Een centrale vraag in de westerse zowel als de oosterse filosofie luidt, of en zo ja hoe de mens gelukkig kan worden. In de loop der tijd zijn er uiteenlopende antwoorden op deze vraag geformuleerd. Als uitersten worden hier opgevoerd Socrates, de altijd kritisch denkende, maar ontevreden filosoof, en de mens als zwijn, die uit verveling de vervulling van materiële verlangens najaagt. In zijn speurtocht door de geschiedenis van de filosofie, waarin hij steeds lijnen en verbanden aangeeft, herontdekt Rozemond de mens die leeft als een varken, dat met weinig tevreden is. De verveling kan uit zo'n toch wat saai bestaan worden verdreven door met elkaar te filosoferen. Vanuit deze positie richt de schrijver het 'porcratisch manifest' tot de wereld: "verwerp de ketenen van welvaart en wees tevreden met het weinige van de wijsbegeerte". De korte hoofdstukken in een directe stijl - met elk een intrigerende illustratie van Jet Nijkamp en een gedicht van Co Woudsma - zetten zeker aan tot denken en discussiëren. Zou deze filosoof de wereld kunnen veranderen, voor het te laat is? Vijfde druk.*

*2007-31-0104 (2007/31).