Schokkend autobiografisch verhaal van een tweedegeneratie Turkse Nederlander, wiens vader in 1974 kwam werken bij een 'doppenfabriek' in Deventer. Eus Budamar, de ik-figuur, vertelt zijn levensverhaal chronologisch en in een anekdotische stijl vanaf zijn geboorte in 1984 tot aan zijn celstraf in de gevangenis van Scheveningen, bijna een kwart eeuw later. Het is het schokkende verhaal van de straat, van een armoedige onderklasse, een alcoholische vader als huistiran, en een uitzichtloos leven van een niemandslander, want Eus voelt zich ook niet thuis in de moskee. Een typisch geval van tussen wal en schip, waarbij de gevoelige jongen die Eus is, geleidelijk afglijdt naar het criminele milieu. Omdat het verhaal knap van binnenuit is geschreven met rechttoe-rechtaan dialogen, is de spanning vaak te snijden, prettig gerelativeerd door de cynische zelfspot van de auteur. De eerlijkheid is ook schokkend, omdat het boek vele vooroordelen en angstige vermoedens bevestigt. Gelukkig zag de auteur naar eigen zeggen net op tijd het licht, doordat hij in de bajesbieb kennismaakte met de literatuur!