In de nieuwe roman van schrijver en columnist Christiaan Weijts (1976) raakt Johannes Vermeer (mogelijk nazaat van) betrokken bij een reddingsoperatie na een aanslag in Den Haag. De naar zuiverheid strevende architect, getrouwd met een mediagenieke televisieweervrouw, meent bij deze actie zijn jeugdliefde te zien. In het jaar daarop dingt zijn architectenkantoor mee naar het verwezenlijken van een ontwerp van een monument voor de gevallenen bij de aanslag. Professionele integriteit en malafide, inhalig opportunisme botsen. De hoofdpersoon wordt ook nog eens bedreigd. Intussen is er in aparte hoofdstukken ook het verhaal over de jeugdliefde aan het begin van de jaren negentig. Die misgelopen jeugdliefde manifesteert zich in het verhaalheden en krijgt context in het persoonlijke en professionele leven. Er is veel straatrumoer in deze roman. Veel rake kritiek op de tijdgeest ook. Een ambitieuze roman; de verhaallijnen worden wel enigszins schetsmatig afgewikkeld; de verhaalfiguren zijn tamelijk zwart-wit neergezet. Dat neemt niet weg dat er veel te genieten is. Normale druk, volle bladspiegel.