Het ontbreken van een beginhoofdletter in de titel wijst al op het niet zelfstandig bestaan van deze roman. Het verhaal sluit aan op 'Zolang er leven is'. Desondanks is deze roman goed zelfstandig leesbaar. De romanpersonen leven aan de zelfkant van de maatschappij. Nettie, overdag werkzaam als toiletjuffrouw in een stationsgebouw, heeft jaren geleden de zorg op zich genomen voor de verstandelijk beperkte Igor, de zoon van haar ongehuwde tienerdochter. Als zestienjarige gaat Igor kennismaken op de sociale werkplaats en kan daar aan de slag. Het soepel vertelde verhaal komt in een stroomversnelling als Igor op 24-jarige leeftijd op een dag besluit zijn grote liefde te gaan bezoeken in het gezelschap van een verkoopster van de daklozenkrant, Lisa. Vanaf dit punt sluit het verhaal aan op de eerder genoemde roman. Voordat Nettie werkelijk begrijpt wat er bij haar thuis aan de hand is, is de situatie van Igor weer helemaal veranderd en besluit hij zelfstandig een andere richting aan zijn leven te geven. De lezer blijft evenals Nettie met vragen achter. Een vlot relaas vol tragikomische situaties en actuele kwesties (zijn zwakbegaafden adequate ouders?).