Hazal woont met haar ouders en jongere broer in Berlijn. Haar vader is taxichauffeur, haar moeder is thuis en kijkt alleen Turkse televisie. Hazal wil het leven niet zo als haar ouders voor haar bedacht hebben. Ze is bijna jarig, ze wil haar achttiende verjaardag met enkele vrienden vieren in een club en als het even kan de hele nacht doorhalen. Bij de ingang worden ze geweigerd waarna de situatie helemaal uit de hand loopt met dramatische gevolgen. Hazal vlucht naar Turkije, waar ze bij een tien jaar oudere man intrekt. Maar ook het leven daar is niet zoals zij verwachtte. Hoewel haar vooruitstrevende tante uit Berlijn zich om haar bekommert, blijft het eind van het boek open. De hoofdpersoon lijkt vooral boos - op haar ouders, op school, op Duitsers, op de aardappelsamenleving - en roept zowel irritatie als medelijden op. Dit debuut van de in 1986 in Duitsland geboren schrijfster is tegelijkertijd boeiend en onrustbarend.