De Spaanse schrijver Fernando Aramburu (1959) is vooral bekend van de vuistdikke roman ‘Patria’* (2016) over de impact van de Baskische terreurorganisatie ETA op het gewone leven. Ook in deze nieuwe roman zoomt Aramburu in op het grote leed in een kleine Baskische gemeenschap. Het betreft ditmaal niet de ETA-terreur maar de impact van een gasexplosie in 1980 in een school in het stadje Ortuella. Daarbij kwamen zo’n vijftig kinderen om. Het gaat om een waargebeurd voorval. Centraal in de roman staat de dood van het zesjarige jongetje Nuco. Hoe kun je het onbeschrijflijke verdriet onder woorden brengen? Aramburu doet een poging maar hij is zich bewust van de beperkingen van de taal. Vanuit het perspectief van de moeder en van een externe verteller brengt hij de gedachten, gevoelens en handelingen van de nabije familie van het jongetje in kaart. Daarnaast wordt in tien korte hoofdstukken het schrijven over zo’n verschrikkelijke gebeurtenis geproblematiseerd. Dit klinkt ingewikkeld, maar dit is een zeer leesbare roman.

*2016-43-1115 (2017/04)