Dit is de vijfde roman van Javier Marías (1951), oorspronkelijk in 1986 verschenen. Een operazanger kijkt terug op zijn verhouding met een vrouw die is getrouwd met een Belgische bankier. Deze heeft vanwege zijn werk niet veel tijd voor haar, daarom heeft hij een gezelschapsman ingehuurd. Die krijgt wat meer ruimte voor zichzelf nu de vrouw veel tijd doorbrengt met de operazanger. Waar het in deze mooie roman om gaat zijn niet zozeer de tragische verwikkelingen die zich ontspinnen naar aanleiding van deze buitenechtelijke verhouding. Net als in de bekendere romans van Marías ('Aller zielen'; 'Een hart zo blank'; 'De verliefden') gaat het om de gedachten, redeneringen en veronderstellingen van de verteller over de personen met wie hij te maken krijgt en over wat zij doen of hebben gedaan, voelen of hebben gevoeld en denken of hebben gedacht. Marías brengt deze fascinerende gedachtestroom tot leven in een proza dat even precies als majestueus is. En ook: hoogst origineel. In dit boek kondigt zich de schrijver aan die nu een serieuze kandidaat voor de Nobelprijs voor Literatuur is. Korte roman uit 1986 van Spanjes belangrijkste schrijver.