Na twee verhalenbundels en 'Red ons, Maria Monticelli' (1989), waarin het Montessori-onderwijs het moest ontgelden, was dit de tweede roman van de toen nog vooral als tekstdichter/acteur van Vpro's 'Jiskefet' bekende auteur (1953). Een tragi-komische (quasi?) autobiografie van een door hyperventilatie en claustrofobie geteisterde man die vergeefs poogt een boek te schrijven over 'de verschillende manieren van sterven'. Of hij nu in Londen, Polen of in het door hem ongenadig -letterlijk zelfs - tot de grond afgebroken Arnhem verblijft, overal is opperste lamlendigheid en tobberij troef. Een wonderlijke roman, opgebouwd via een aanvankelijk gecompliceerd geconstrueerd web van verhalen, die toch gemakkelijk leesbaar blijft. Is het wellicht een onderhuidse parodie op de Nederlandse literatuur van de jaren '90, zoals bijv. 'Gesloten huis' van Nicolaas Matsier, of op de na-oorlogse oorlogsliteratuur? De schrijver zelf is zo slim om ons hierover in het ongewisse te laten. Vrij kleine druk.