Het proces tegen Adolf Eichmann in Jeruzalem in 1961 was niet in eerste instantie een proces tegen een individu. Veel meer ging het eerste grote proces tegen een Duitse oorlogsmisdadiger over datgene wat het joodse volk in de Tweede Wereldoorlog was aangedaan. De joodse filosofe en theologe Hannah Arendt was een van de vele verslaggevers die bij dit proces aanwezig waren. Het verslag dat zij van dit grote 'showproces' maakte, leidde tot veel commotie, in eerste instantie aan joodse zijde, maar ook daarbuiten. Natuurlijk beschreef Ahrendt vrij nauwgezet de procesgang in haar reportages. Dat deden andere verslaggevers ook. Maar zij beperkte zich niet daartoe. Als filosofe hield Ahrendt zich ook bezig met de achterliggende levensvragen en vooral opmerkelijk was haar conclusie dat Eichmann, door de openbare aanklager afgeschilderd als het vleesgeworden kwaad, eigenlijk een heel gewone man was. Een bureaucraat die uitvoert wat hem is opgedragen, los van de inhoud van die opdracht. Daardoor heeft dit boek helaas aan actualiteit niets verloren. Ongewijzigde herdruk.