Op een goed afgewogen manier vertelt de auteur over het belang van feedback in de lespraktijk. Hij maakt heel duidelijk dat zijn aanbevelingen mede zijn gebaseerd op het omvangrijke effectgrootte-onderzoek van John Hattie. Dat zegt niet alleen dat feedback een van de best werkende manieren is om leerlingen meer te laten leren, het laat ook zien welke aspecten van het leren dienen te worden benoemd en welke niet. Dit alles wordt praktisch ingevuld, bijvoorbeeld door aandacht te geven aan het formuleren van leerdoelen en succescriteria. Zaken die in het onderwijs actueel zijn, zoals formatief toetsen en zelfregulatie, komen op een natuurlijke manier aan bod. Belangrijk is dat dit alles niet kritiekloos gebeurt: waar andere publicaties soms een overdreven gunstige voorstelling geven van zaken als cijferloos lesgeven, is de toon hier eerder zakelijk. Met de vele verwijzingen naar wetenschappelijke publicaties en QR-codes die informatieve filmpjes oproepen, is dit een zeer goede gids voor docenten, zowel in het primair als secundair onderwijs, die feedback effectief willen inzetten in hun onderwijs.