1965. Joachim Ferara (26, ik-persoon) komt aan in het Belgische dorp waar hij eens woonde. Hij heeft het huis van zijn oom geërfd, een oom die tijdens de Tweede Wereldoorlog als arts met de Duitsers heeft samengewerkt. Alles draait om een weeshuis waar Joodse kinderen werden opgevangen. Waarom wil de burgemeester Joachim in het dorp houden en wil een jonge, vrouwelijke dierenarts hem zo snel mogelijk zien vertrekken? Langzaamaan wordt het mysterie uit de Tweede Wereldoorlog ontrafeld. Als lezer leren we de hoofdpersoon steeds beter kennen. Hij heeft weinig sociale vaardigheden en is het liefst op zichzelf. Ook krijgen we inzicht in de belangen van de burgemeester en de dorpspastoor. De schrijver geeft steeds meer informatie over de gebeurtenissen uit het verleden maar aan het eind wordt er te vroeg te veel weggegeven waardoor de ontknoping erg voor de hand ligt. Een verhaal waarin er een dunne lijn bestaat tussen goed en kwaad, waarin opportunisme een rol speelt en waarin we ontdekken waarom een eeuwig leven ook niet ideaal is. Vanaf ca. 15 jaar.