In dit verhaal van Volkskrant-columnist Bert Wagendorp (1956), bij een groot publiek vooral bekend door 'Ventoux', vertelt een 81-jarige moeder aan haar zoon, een journalist, over het drama dat haar familie in de oorlog getroffen heeft. Feiten wil de zoon horen, geen emoties. De moeder, dochter van een bovenmeester - het is een calvinistisch milieu - was als kind met haar broer op pad, toen op 24 februari 1945 een Engelse bommenwerper voor de terugvlucht naar Engeland bommen loste in het grensgebied met Duitsland. Daar woonde de familie. Op deze superintelligente en veelbelovende broer had de bovenmeester al zijn hoop gevestigd. De journalist die het verhaal optekent, heeft de hoge verwachtingen die op zijn oom rustten, mogen overnemen. Daarbij komt het motief vaderschap naar voren, maar ook lijkt zijn eigen bestaan door dit ongeluk in gang gezet. Is zijn bestaan voortgekomen uit het inlossen van de schuld door de moeder? Een helder en authentiek miniatuur, klein, precies en met grote zeggingskracht.