De hoofdfiguur, een 'geslaagde' hoogleraar in de biologie, is gedoemd tot een enerzijds pijnlijk en anderzijds helfhaftig isolement, dat hij sedert zijn eenzame jeugdjaren ook koestert. Aangezien 'echte', fysieke liefde slechts tot kwetsbaarheid leidt, aanbidt hij sedert zijn schooljongensjaren een verre geliefde, met wie hij nauwelijks enige woorden heeft gewisseld. De eerste afspraak die hij (als dertiger) ooit met een meisje - het zusje van zijn 'eeuwige liefde' - maakte, leidt tot gedachten over zijn leven, in het bijzonder aan de jaren thuis en op school. In deze herinneringen roept de auteur een prachtige verstilde atmosfeer op. De waarnemingen van het natuurgebeuren (vooral het vogelleven) en de beschrijving van gezins- en schoolleven zijn briljant. Ook verfilmd.

2020-13-4571 (2011/10).