De beeldhouwster Barbara Vrijman verblijft voor een paar dagen op een Iers landgoed. Ze is er op uitnodiging van de eigenzinnige beheerder om er een tijd rustig te werken. Al snel na aankomst ontdekt ze dat het kunstenaarsgezelschap dat haar opneemt, en dat niet zonder ironie van Agatha Christie-achtige trekken is voorzien, tamelijk explosief is. De spannende onthulling van de onderlinge verhoudingen vanuit de wisselende perspectieven van de betrokkenen voert langzaam naar de ontknoping. De personages zijn trefzeker neergezet, met Dorresteins welbekende scherpe oog voor hun onderlinge machtsverhoudingen en het kleine menselijke gesar waarin mensen in isolement graag vervallen. Soms is de tekening vooral ironisch, soms aandoenlijk, en altijd onderhoudend. Vrij kleine druk.