De titel geeft al aan dat Ivo Van Strijtem (1953, Roosdaal) het ambacht van het schrijven wil benadrukken. Zijn gedichten, verpakt in een erg eenvoudige zegging, kennen mede daarom veel raffinement. Dat varieert van het inzetten van meervoudige duidingen tot het juist op losse schroeven zetten van vaste betekenissen en van vervlochten zinnen tot herhaling van fragmenten die extra aandacht behoeven. Ook humor, van de licht absurdistische soort, speelt een rol en leidt tot momenten van vervreemding. Uitgesponnen gedachten zijn belangrijker dan pure expressie, wat overigens niet ten koste gaat van het indringende karakter van dit werk. Inhoudelijk verbindt Van Strijtem namelijk religieuze referenties met de bezielende kracht van de liefde en de dood. Veel zinnen blijken meer te bevatten dan alleen de mededeling, zoals in: 'De hemel is een knappe vondst vind ik / mijn kleindochter kan me plaatsen / in de tussentijd'. Hoewel de kwaliteit uiteenloopt, is de stilistische eenheid zo sterk dat vrijwel elk gedicht te herkennen is als van Van Strijtem. Dat kun je niet bij elke dichter zeggen!