Derde bundel van Merel Morre (1977, Rosmalen), tot voor kort stadsdichter van Eindhoven. Onder een symbolische en voor meerderlei uitleg vatbare titel (o.a. een variatie op 'haar op je tanden') presenteert zij poëzie die zich kenmerkt door weglatingen, verschuivingen en herhalingen. Een goed voorbeeld is: 'toen ik in de auto / jij op de fiets / en ik je voorliet / ook al hoefde dat niet / dat we even keken / en synchroon / glimlachten / toen'. Morre port de lezer om de gaten te vullen en dus deels een eigen inhoud te geven aan de tekst. Met deze techniek kun je een heel eind komen. Al kan drama in de kleinste voorvallen schuilen, het is jammer dat de schrijfster zich toch steeds op de anekdotiek richt, waardoor haar poëzie soms in prietpraat ten onder gaat: 'de hang naar macht / stopt niet voor een ijsje / de zon schijnt nooit overal'. En dat terwijl het motto luidt: 'happy people have no stories // Therapy?' Daardoor geen overtuigende bundel. De bundel kent gedichten in twee lettergroottes. Die met de grote letter zijn korter en kunnen fungeren als indelingsprincipe. Bijna alle linkerpagina's zijn blanco.