Deze roman speelt zich af op de Doggersbank, een enorme zandbank in de Noordzee ten oosten van Noord-Engeland. Ergens in de nabij toekomst staat daar een gigantisch windmolenpark. In een centraal station wonen en werken twee mensen, een oude en een jongere man, en samen moeten ze de windmolens onderhouden. Dat gaat echter moeizaam omdat de molens aan weer en wind zijn blootgesteld, terwijl de reserve-onderdelen slechts mondjesmaat arriveren. Ondertussen blijkt de vader van de jongen hier in het verleden ook al te hebben gewerkt, maar hij is heel bewust met een zelfgemaakte boot vertrokken. De oude man weet daar duidelijk meer van, maar de jongen krijgt nauwelijks informatie. Een intrigerend en spannend verhaal; de twee hoofdpersonen worden vrijwel nooit bij naam genoemd, en de politieke situatie op het vasteland blijft onderbelicht, hetgeen hier een flauw absurdistisch tintje aan geeft. Los daarvan is dit een mooi en duister portret van twee levens waarvan de één de hoop al heeft opgegeven terwijl de ander aan zijn slavenbestaan wil ontsnappen. Zeer goed geschreven. Zie a.i.'s deze week voor de Nederlandstalige uitgave.