In 2019 stelde 'spoken word-artiest' Babs Gons (1971) de bundel 'Hardop' samen, met werk van zichzelf en zeventien collega's. Onlangs verscheen haar debuutbundel: 'doe het toch maar'. Deze opent met een 'voorwoord': 'ik wil een taal / waarin elke nieuwe verliefdheid / vraagt om een nieuw vocabulaire ' en sluit af met 'ten slotte nog iets over mij': 'oké daar gaan we dan, hou je vast'. Beide hebben de vorm van een gedicht. De bundel, geïllustreerd door Frederick Calmes, bestaat uit 33 gedichten, waaronder 'polyglot': 'ik leerde de ene taal na de andere / die van de nette kleren / die iets van je huid compenseren / [...] / maar het liefste is me / de taal die me zo blootlegt / als mijn huid maar toelaat'. Drie gedichten hebben de titel 'doe het toch maar'. Een citaat: 'doe het toch maar, / herhaal dat tegen jezelf / als je je weer eens realiseert / dat je de wereld nooit zal veranderen / met een handvol kunstzinnig gerangschikte zinnen'. De hamvraag is natuurlijk of deze poëzie behalve op het podium ook de moeite waard is op papier. En dat is beslist het geval.