Op het punt waar 'Moederkruid', de eerste roman van deze succesvolle jeugdboekenschrijfster, gestopt was, pakt dit boek de draad weer op. Het gezin, bestaande uit een onverschillige vader, een neurotische moeder en hun twee dochters, verhuist naar een betere buurt. Moeder wordt ook daar niet gelukkig, terwijl de ik-persoon, de jongste van het gezin, vereenzaamt, ook omdat haar oudere zus naar de middelbare school gaat en zich met alle energie op de studie stort. Pas als zij zelf zover is, gloort er een lichtpuntje in dit sombere meisjesleven. In de leraressen op school droomt zij zich toegewijde moeders voor zichzelf en haar zus. Dit ideé fixe wordt extra gevoed als zij enige tijd bij haar lievelingsdocent in huis komt. Als na jaren haar leven een grote chaos is, ziet ze toch nog plotseling haar dwaling in. Dit vervolg heeft dezelfde naïeve, wat afstandelijke toon, die het in 'Moederkruid' zo goed deed. Hier misstaat hij echter, omdat hij niet past bij de psychologische ontwikkeling van een meisje tot jonge vrouw.