Op haar zeventiende raakte Lina Labrie, nu 75 jaar, zwanger door een korte relatie met Moshe Uzan, een Joodse Marokkaan. Haar moeder was woedend en bracht haar vanuit Bordeaux naar een tehuis buiten Nice. Drie dagen na de geboorte van Eric, 26 aug 1960, werd ze gedwongen het kind af te staan, later haalde ze hem op en woonden ze bij de bazige Maman en Lina's drie problematische broers. Toen Eric tien jaar was, trouwde Lina met Michel Signorelli en veranderde de naam van Eric Labrie in Eric Signorelli. Zij kregen nog twee zoontjes. Eric voelde zich een buitenstaander, heeft nooit moederliefde gekend en nooit een echte vader gehad. Vlak voor Kerst besluit Eric, nu 57 jaar, getrouwd en twee kinderen, naar Nice te gaan om naar sporen van de 17-jarige Lina te zoeken. Hij doorkruist dagen lang de hele stad, beschrijft de mediterrane sfeer in kleurrijke taal, probeert de periode vlak voor zijn geboorte in beeld te brengen en denkt in korte, veelzeggende, indringende zinnen, terug aan zijn moeilijke verleden. Het verhaal verloopt niet chronologisch, maar geeft uiteindelijk een compleet beeld van Erics leven vol trauma's.