Bundel van een dichter (1954) die ook columnist was voor dagblad Trouw en poëzierecensies schreef voor Vrij Nederland. Hij was writer in residence in de VS en bijzonder hoogleraar aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. In 2001 won hij de Herman Gorterprijs. Deze bundel bevat 43 gedichten zonder rijm. Ze gaan over liefde, de aarde, de tijd en het verstrijken ervan. Ook over zijn moeder en over de dood van zijn vader. De hedendaagse wereld is volop aanwezig met corona, klimaatverandering, Trump en Brexit. De gedichten zijn geschikt voor liefhebbers van cynisme en relativering. Zo zegt de dichter, die tot een generatie behoort die de oorlog is 'misgelopen', over de coronapandemie: 'Maken wij ook wat mee'. Tegelijk is de bundel op een aangename manier rustgevend. Het zijn gedichten van een man op leeftijd die met zichzelf in het reine is en midden in het leven staat, maar weet dat we 'kijken naar ons deeltje geschiedenis, op zoek naar eigen plaats en tijd, alles wat nergens ooit zal achterblijven'.