In het door koorts bevangen brein van een oud-medewerker van de voormalige Dienst van het IJkwezen komen herinneringen boven aan zijn werk, met name aan zijn eigenaardige collega Dijk. Zij begonnen gelijktijdig in 1961 en bleven hun hele werkzame leven aan de dienst en zijn geprivatiseerde opvolger verbonden. De raadselachtige Dijk trok zich niets aan van alle veranderingen. Toen in 2007 zijn dienstverband werd ontbonden, diende de ik-verteller een afscheidstoespraak te schrijven. Dijk bleef echter weg bij zijn eigen receptie. Zestien jaar na 'Hart van glas' komt Van den Brink (1956), medewerker van het Mediafonds, met een nieuwe roman die wat doet denken aan zijn grote succes 'Over het water' (1998). Ook in 'Dijk' is sprake van een zekere nostalgie en tevens van een onbestemde dreiging. De auteur is zeer goed in het oproepen van een tijd die voorbij is (vooral het begin van de jaren zestig) en van een hoofdpersoon die niet goed raad weet met een nieuwe levensfase in een maatschappij die sterk veranderd is. De mooi opgebouwde roman intrigeert en laat voor de lezer nog wat te raden over.