Behalve een uitgave van de verzamelde gedichten is dit ook een autobiografie. In deze verzamelbundel is behalve de dichter ook de persoon Remco Campert van begin tot eind voelbaar aanwezig. Oppervlakkig bekeken kun je hem zijn herkomst als 'Vijftiger' wel aanzien. Daar is de belangstelling voor de jazz, het Leidseplein-engagement van drank en softdrugs. En natuurlijk is er ook de opeenstapeling van metaforen waarin zijn maten van destijds zo sterk waren. Maar veel meer is Campert een authentiek poëtisch talent. Zijn terloopse observaties, gedaan op een hoofdstedelijk caféterras, zijn juweeltjes van trefzekerheid, melancholie en humor. Hij is nooit een 'Prinzipienreiter' of wereldverbeteraar geweest; eerder een open, jongensachtige man die zich niet 'vastlegt'. Daardoor weet hij ook jongere lezers te doordringen van allerlei mooie momenten. En hen tegelijkertijd bewust te maken van het falen van de dichter, het tekortschieten van de taal, als een mens het ultieme wil verwoorden. Eerder verschenen onder de titel 'De gedichten'. Deze achtste druk werd naast zijn laatste bundels aangevuld met enkele fragmenten die na zijn dood op de schrijftafel werden aangetroffen.

Herdruk. Uitgebreide editie. Heraanbieding van a.i. 2023480216 (2024/09) in verband met een verkeerde prijs; men dient opnieuw te bestellen. Geactualiseerde druk.