Deze in de ik-vorm geschreven roman uit 1977 is het levensverhaal van Max Schulz. Geboren en opgegroeid in een Joodse wijk van een klein stadje ontpopt hij zich tijdens de Tweede Wereldoorlog als een van de grootste massamoordenaars in een vernietigingskamp, waar ook zijn vroegere buurtgenoten en vrienden het leven laten. Zijn opvallend Joods uiterlijk maakt het hem mogelijk na de oorlog een nieuw leven te beginnen onder de naam van zijn vroegere vriendje Itzig Finkelstein. Hij emigreert naar Israël en wordt daar Jood met de Joden, maar juist daardoor wordt de massamoordenaar Max Schulz in hem tot een steeds zwaardere, ondraaglijke last. Hij bekent ten slotte zijn schuld, maar een 'bevrijdende aardse gerechtigheid' wordt hem ontzegd. De magistrale verteltrant en de psychologische diepgang en raffinement maken het lezen van deze navrante, beklemmende roman tot een aangrijpende en lang bijblijvende gebeurtenis. Een roman van zeer grote allure, en een hoogtepunt in het oeuvre van deze auteur (1926-2018), zelf een overlevende van de Holocaust.