De Britse schrijver, die in 2015 debuteerde met 'Grief is the thing with feathers', schetst de laatste acht dagen van de bekende Iers-Britse schilder Francis Bacon (1909-1992) via dito scènes in een Madrileense ziekenhuiskamer. Ieder kort hoofdstuk wordt voorgesteld als een olieverfschilderij, met uitzondering van de inleidende potloodschets. Het kader is steeds gelijk: de stervende schilder ligt op bed met de Spaanse pleegzuster Mercedes ernaast en een stoel waarop steeds andere personages worden uitgenodigd om te gaan zitten en waartegen de schilder spreekt (Ceasar, Mussolini, Carravagio). De zuster sluit ieder hoofdstuk af met de uitspraak dat hij moet gaan slapen, maar confronteert hem ook met kritiek, zoals die van John Berger op hem en zijn werk. De stijl is even experimenteel, expressionistisch en gefragmenteerd als die van de schilder, met veel witruimte en zonder contextuele informatie. Vaker gaan de gespreksfragmenten zonder aankondiging over in levendige hallucinaties en sporadische herinneringen. Daardoor vooral geschikt voor de lezer die bekend is met de biografie en werk van Francis Bacon.