Eind van negentiende eeuw: als de man van Aven Norgaard overlijdt, besluit ze te gaan wonen bij een tante van haar man en diens zoons. Maar wanneer ze daar aankomt, blijken de zoons veel ouder dan de tante had doen voorkomen - het zijn volwassen mannen - en de tante zelf blijkt kortgeleden overleden. Aven wil eigenlijk niet blijven, maar op aandringen van de oudste broer, Jorgan, doet ze het toch. Er breekt een nieuwe tijd aan voor Aven, en de doofstomme Thor wint geleidelijk haar hart. Maar zolang hij niet van zijn drankverslaving af komt, is een relatie onmogelijk. Romans met een doofstom hoofdpersonage kom je niet veel tegen, waardoor deze roman iets unieks biedt. De auteur zet de doofstomme Thor heel geloofwaardig neer, vooral doordat ze zijn worsteling met zijn onvermogen om te spreken goed weergeeft. Maar de schrijfstijl op zich is niet heel bijzonder en af en toe dreigt het verhaal langdradig en saai te worden, doordat alles zo uitvoerig wordt beschreven en er niet altijd zo veel gebeurt (en wat er dan gebeurt, waaronder een bijna verkrachting, is niet bijster origineel). Er had wel wat meer pit in gemogen. Eerste deel van een driedelige serie over de Norgaard-familie.