Een jonge vrouw heeft alles wat haar hartje begeert: een huis ontworpen door haar man, een bekend architect; een tienerdochter; een zoon; én leuk werk. Maar dan begint ze een korte affaire, waarna ze persona non grata wordt in haar gezin. Ze vlucht naar Panama, waar ze verdwaald raakt en na een barre tocht terechtkomt bij een nog in primitieve staat levende indianenstam. Al wordt ze snel gevonden, toch keert ze - na nog steeds negatieve signalen van het thuisfront - terug naar het dorp om daar een school te stichten. Maar het fenomeen 'westerse vrouw redt indianenstam' blijkt tegen te vallen, mede door de tegenwerking van het boze opperhoofd. Als er ook nog Chinezen worden gesignaleerd die een kopermijn willen aanleggen, is de maat vol en neemt de overheid maatregelen waarbij geen plaats meer is voor haar. De nadruk ligt - ondanks de poging het leven in een primitieve indianenstam te beschrijven - toch vooral op de gevoelens van de hoofdpersoon. Marion Pauw (1973) is vooral bekend van succesvolle thrillers. Ze schreef nu een meer literair getinte roman, waarin ze de werkelijke waarde van het leven wil onderzoeken. Soms wat gezocht, maar ook eerlijk in haar bedoelingen. Ze zal ook nu velen weten te boeien. Kleine druk.