Vlak na zijn verjaardag gaat slak Kago dood door een ongeluk. Zijn vriend Snuiter, de egel, denkt dat het zijn schuld is, want hij had Kago stiekem geholpen met het uitblazen van een pluizenbol, om een wens te doen. Uil Oehoe geeft raad: hij vertelt waarom het niet Snuiters schuld is. En hij zegt dat Kago nog steeds in de harten van zijn vrienden woont. In dit prentenboek met warme illustraties komen gevoelens aan bod die passen bij de dood: verdriet, verwarring, schuldgevoel. Waarom Snuiter zich schuldig voelt, is overigens niet goed te begrijpen uit het verhaal. Evenmin wordt duidelijk wat er met Kago gebeurt; er is geen begrafenis. Het verhaal is met liefde geschreven, maar lijkt iets te graag het leed van kinderen te willen verzachten. De toon is wat uitleggerig, vooral in de figuur van Oehoe. De focus in het verhaal ligt op het verdriet 'een plekje geven'. De schrijfster laat daarbij niet veel ruimte voor de eigen beleving en invulling van kinderen. Achterin staan doe-tips, zoals een rouwdrankje maken, een rookbrief sturen en een herinnerslinger knutselen. Over Snuiter verschenen drie prentenboeken, over verdriet rondom ernstige ziekte (kanker) en ook over werkloosheid, 'Meneer Poot zoekt werk'*. Vanaf ca. 4 jaar. *2014-35-1349 (2014/46).