De 'paar aantekeningen' aan het slot suggereren een documentair verhaal, maar alles aan deze roman is fictie. Het verhaal van een man, die plots vrouw en kind en een zekere status als universitair docent achter zich laat en verdwijnt. Naar Berlijn, zoals zijn inmiddels volwassen maar door gemis getekende dochter vele jaren later uitzoekt. Waar in 1989 De Muur viel, leek het alsof het begrip 'vrijheid' een nieuwe invulling zou kunnen krijgen, uitstijgend boven collectiviteit versus individualiteit. Zou er een derde vorm van samenleven kunnen bestaan, die werkelijk vrij zou aanvoelen? Of Reugebrink (in 2008 Gouden Uil-winnaar met 'Het grote uitstel') werkelijk een literair steentje wil bijdragen aan een filosofisch discours, is zeer de vraag. Waarschijnlijker vertelt hij gewoon graag, met verve, met talent, inleving en verbeelding. Met oog voor detail en zin in de vele zijsporen die het tot een modern gelaagd verhaal maken. Waarin een afwezige toch de halve hoofdpersoon mag worden, zijn dochter vult de andere helft. Boeiend verhaal over hoe verschillend de mens zoekt en niet vindt.