In anderhalf jaar zijn er al meer dan twintig tienermeisjes spoorloos verdwenen en hoofdinspecteur Diaz van een niet nader genoemde Belgische stad is de wanhoop nabij omdat hij geen sporen en geen aanwijzingen heeft en dus al zeker geen verdachten. Een ambtenaar heeft ongezonde belangstelling voor zijn nichtje van vijftien, een professor wil een van haar studentes verleiden en haar collega valt op de jongere zus van zijn vriendin. Alle drie de meisjes verdwijnen zonder een spoor na te laten. De professor kosmologie ziet een mogelijke parallel met spontane verdwijningen in het heelal en haar collega zaait paniek met het vertonen van een film waarbij meisjes vrijwillig verdwijnen. De Vlaming Eekhaut heeft al opmerkelijk goede thrillers op zijn naam staan, maar hier vervalt hij in een etherisch metafysisch en filosofisch verhaal, waarvan de parallelle dimensie de lezer alleen maar vraagtekens bezorgt. Daarenboven bezondigt hij zich aan breedsprakigheid en zijn de stilistische hoogstandjes waarschijnlijk beter dan het verhaal an sich. Te bevreemdend en te moeilijk om te overtuigen.