Geïnspireerd door het beeld 'L'Homme qui marche' van Auguste Rodin (1840-1917) zet dichter Frans Budé (1945) in gedachten dit beeld in beweging, op een lange reis van Frankrijk naar Nederland, die hij beschrijft in een proloog, de tocht en een epiloog. Deze dichter (reeds vijftien bundels) mag zich onderscheidend noemen en is niet in een vakje onder te brengen. 'De tocht' bestaat uit een in korte strofes opgedeelde lange prozatekst, waardoor de tekst boeiend kan zijn voor elke lezer. In een passage in dit gedicht zegt Budé: 'Wandelende man heeft / met hem te doen, wat smeult er in zijn ziel waar geen plaats is / voor hartstocht en de tijd lijkt stilgezet'. Elk pagina beschrijft een interessante passage van de tocht. En lijkt een volwaardige dag te beschrijven. Toegankelijk voor eenieder, maar tegelijkertijd vraagt de tekst wel om na te denken. De bundel lijkt op een kunstzinnig reisverslag zonder omhaal. De lezer ziet de scenes in de bundel in gedachten voorbij trekken. Eigenlijk hoort een gedicht ook die functie te hebben, zorgen dat elke zin wordt gevisualiseerd. Budé is daarin zeker geslaagd. Budé ontving in 2018 de Leo Herberghs Poëzieprijs.