Jean Pierre Rawie (1951) is een populaire dichter met een klein oeuvre. De dichterlijke pose die hij aanneemt in kleding, spraak en omgangsvormen maakt hij waar in zijn gedichten: de eeuwige thema's als liefde, ontrouw, verlangen,ouderdom, vergankelijkheid en gemis behandelt hij in zorgvuldig gekozen woorden, in vormvaste verzen (vaak sonnetten), stemmingsvol en muzikaal, geschikt voor uitvaarten, huwelijken en verbroken relaties. In deze nieuwe bundel, de oogst van dertien jaar, staan dertig gedichten en elf vertalingen, alle rondom de vertrouwde thema's, soms met verwijzing naar het overlijden van zijn goede vriend Driek van Wissen. Rawie verdeelt zijn vaak lange zinnen over meer versregels, waarbij betekenisloze rijmwoorden (lidwoorden) en slordig metrum soms afbreuk doen aan de functionele vormvastheid. Wat overweegt bij Rawie zijn de fijnzinnige stemmingen, de vaak rake formuleringen, de grote toegankelijkheid en de directe herkenbaarheid van zijn thema's en motieven.