Nederland kent 12.000 leerlingen die thuiszitten en waar eigenlijk geen passende plaats voor is. Martijn Schravesande neemt de lezer op een persoonlijke en unieke manier mee naar een thuiszittersklas, verbonden aan een Vrije School voor voortgezet speciaal onderwijs. Het boek omvat een periode van ruim 5 jaar. Een klas is met ongeveer 15 leerlingen heel divers wat betreft problematiek, voorgeschiedenis, competentie en niveau. De problematiek varieert van autisme, hechtingsproblematiek en agressie tot anorexia en angsten. Alle leerlingen hebben een negatieve ervaring met onderwijs en jeugdzorg. Het boek doet verslag van het vinden van dé pedagogische klik en verbinding. Basis is een vertrouwensrelatie, waarin Martijn ook zichzelf blootgeeft over zijn zoektocht naar de juiste aanpak. Het levert resultaten op en het is geweldig te lezen hoe jongeren, voor wie er geen uitweg was, toch met veel maatwerk hun weg hebben gevonden. Niet het beleid en de organisatie staan centraal, maar de leerlingen en de docent. Dat maakt dit boek redelijk uniek over problematiek. Bedoeld voor medewerkers van scholen voor voortgezet onderwijs, medewerkers jeugdzorg en beleidsmakers op regionaal en landelijk niveau.