De Nobelprijswinnaar Hermann Hesse (1877-1962), bekend van zijn anti-oorlogsgeschriften en zijn poging om een synthese te vinden tussen Oosterse en Westerse levenswijsheid, beleefde rond 1970 een hausse in de belangstelling van de lezer en doet dat nu opnieuw. De onderhavige bundel omvat korte teksten uit de periode 1919-1958. Steeds weer benadrukt Hesse dat de mens zich zijn overtuigingen en idealen niet van boven af moet laten opleggen, maar zelf moet nadenken. Hoezeer men ook uit moet zijn op het geluk van de medemens, toch moet men volgens Hesse op de eerste plaats denken en voelen als individu en niet zich verbergen in het collectief. Hesse veroordeelt de kapitalistische uitbuiting, erkent het goede streven achter het communisme, maar veroordeelt ook de communistische onderdrukking. Hij keert zich daarmee tegen de dogma's van zowel links als rechts en vindt dat de kunstenaars daarbij voorop moeten lopen. De prachtige vertaling doet Hesse alle recht en eindigt met een korte beschouwing over de schrijver. Zwart/groene omslag met heldere belettering en foto van Hesse.