Met achterlaten van een tas in een drukke stationshal in Nederland zet de Koerdische Syriër Abdulrahman ('Ab'), werkzaam bij een museum voor religieuze kunst, een experiment in gang dat hij op last van beveiligers moet afbreken. Hij kiest dan een andere vorm van toevalskunst door op willekeurige plaatsen brieven te verspreiden met de vraag wat tijm is. In afgeronde hoofdstukken beantwoorden zeven personages van verschillende leeftijden en achtergronden die vraag met zijn of haar bekentenis over voorbije liefde, verraad, bedrog, schuld of schaamte. Dat doet denken aan een moderne biecht. Aan het slot blijken deze vertellingen vanuit wisselende perspectieven verrassend verbonden met het verhaal van het personage Ab en zijn tas. Sterk, soms speels is het leidmotief tijm, dat bijdraagt aan de hechte structuur van deze veelstemmige raamvertelling over tekortschieten en gemis van de Nederlandse schrijver, filosoof, essayist (1970). Deze filosofisch getinte roman, vol nuances in stapelzinnen en vrij van stelligheden of (voor-)oordelen, nodigt uit tot reflectie op het menselijk tekort.